ปลายเข็มทิ่มแทงลงไปสู่ปลายนิ้ว หยดเลือดที่ไหลลงสู่พื้นดิน
เป็นสัญญาณของการหลับใหลชั่วนิรันดร์
ความเหน็บหนาวรอบกาย
ทำให้ลมหายใจของฉันเริ่มจะหมดแรง
อ่อนล้า ไม่มี เส้นทางให้เดินหลุดพ้นจากคำสาปนี้
บนโลกที่มีแต่สีขาวดำ
วอนใครมาช่วยละเลงสาดสีให้ฉันที
ความฝันในห้วงเวลาสุดท้าย ที่ซึ่งจุดหมายไม่มีปลายทาง
ใครกันจะถอนคำสาปอันอ้างว้างเดียวดาย
เฝ้ารออ้อนวอนและภาวนา ให้แสงสว่างปรากฎขึ้นมา
ฉุดฉันให้พ้นจากโลกที่โหดร้าย
เฝ้ารอจนไม่เข้าใจ ว่าหลับใหลไปนานเท่าไร
สุดท้ายราตรีที่ไม่สิ้นสุดนี้ คงมีเพียงแค่ตัวเองใช่ไหม
ที่ช่วยรักษาจิตใจที่อ่อนแรง
ปิดกั้นตัวเองต่อจากนี้ในโลกจอมปลอมที่เป็นดั่งฝัน
อยากเนรมิตสิ่งใดได้ดั่งใจ
บนโลกที่มีแต่สีขาวดำ
มีใครที่ไม่คุ้นเคยช่วยฉุดฉันขึ้นมา
ความฝันในห้วงเวลาสุดท้าย ที่ซึ่งจุดหมายไม่มีปลายทาง
มีเธอเป็นแสงสว่าง ส่องนำทางให้กับฉัน
เฝ้ารออ้อนวอนและภาวนา ให้กาลเวลาผ่านไปช้าๆ
ให้มือทั้งสองกุมไว้ตลอดกาล
อย่าปล่อยมือฉันไป อยู่เคียงข้างกันได้ไหม
ไม่อยากจะตื่นขึ้นมา
ไม่อยากจะตื่นขึ้นมา
ต้องการแค่เพียงเท่านั้น
จุมพิตเธอที่ช่วยถอนคำสาป
จากความเหงาอันยาวนานไม่สิ้นสุด
จบลงแล้วกับชีวิตที่ว่างเปล่า
อยากบอกเธอเหลือเกิน
ฉั..รั...เ....อ
ความฝันในห้วงเวลาสุดท้าย จุมพิตจากใครที่ได้รับมา
ปลุกฉันให้ฟื้นลืมตาและนิทราก็จางหาย
ภาพเธอคนนั้นปรากฎขึ้นมา ไม่ใช่คนรักที่เคยคุ้นตา
เกลียดมันเหลือเกินความจริงที่โหดร้าย
ความฝันที่ฉันเฝ้าปรารถนา กลับพังทลายไปในพริบตา
ยินยอมจะต้องคำสาปอันงดงามนั่นอีกครั้ง
เฝ้ารออ้อนวอนและภาวนา ให้พบความรักเช่นนั้นสักครา
ความฝันที่ฉันต้องการ กลับพลันสลายหายไป
หรือต้องหยุดลมหายใจ หลับใหลไปชั่วนิรันดร์